Voorstelling Jürgen

Hallo, ik ben Jürgen, gehuwd, 2 kinderen en werkzaam in de financiële sector. Sport is één van mijn passies en zou niet zonder kunnen in het dagelijks leven. Ik was héél actief in het judo, skiën en sinds enkele jaren ook in het ballroomdansen met mijn echtgenote. Een gezonde geest in een gezond lichaam is voor mij een leuze.

Op het moment dat ik in oktober 2018 het slechte nieuws kreeg dat ik huidkanker had, viel als het ware de hemel op mijn hoofd. Van waar kon dit komen? Waarom gebeurt dit bij mij? Ik heb nooit gerookt, noch drugs gebruikt, noch overmatig alcohol gedronken...Voor mij kwam dit binnen als een donderslag bij heldere hemel, ik had net mijn vader verloren en moest nu de strijd aangaan tegen kanker.

Vol ongeloof en het niet willen aanvaarden van de situatie werd ik ondergedompeld in een reeks van onderzoeken. Het werken moest ik al gauw aan de kant schuiven voor mijn komende gevecht tegen kanker. Vol goede moed en het geloof op een goed resultaat begon mijn proces. Begin november onderging ik de eerste operatie en uit de daaropvolgende PET-CT scan bleken er twee zones in mijn lichaam die een abnormale activiteit gaven.

Een tweede operatie diende zich aan en hieruit bleek dat ik ook lymfeklierkanker heb. Gelukkig voor mij was het Hodgkin waarbij de slaagkans op genezen zeer groot is, maar een tweede kanker, tegelijkertijd met mijn huidkanker, was wederom een harde noot om kraken.

Na twee kuren chemotherapie onderging ik een nieuwe PET-scan en tot onze verbazing was er geen abnormale zone meer te zien. YEEHAA!!

De chemo mocht dus stoppen en volgde ik radiotherapie. Twee weken elke dag onder het lasertoestel was voldoende. Ik was zeer blij dat deze periode eindelijk achter de rug was.

De lymfeklierkanker was aangepakt en bestreden, nu kon eindelijk de opstart van de immunotherapie beginnen om de kans op herval van de huidkanker zo klein mogelijk te maken. Deze therapie volg ik tweewekelijks voor een volledig jaar.

Wat me gedurende deze hele periode staande gehouden heeft is de onvoorwaardelijke steun van mijn gezin ( vrouw en kinderen ), familie en de vele vrienden die mij omringden. De betrokkenheid die ik voelde van vrienden, familie en collega's zorgden er voor dat ik met een positieve geest elke dag opnieuw kon aanvatten. De vele telefoontjes, berichtjes en bezoekjes was steeds iets waar ik enorm naar uitkeek. Ik geloof dat een positieve mindset al de helft van de genezing is. Zoals ik dikwijls thuis zei: " ik ben niet ziek ", " ik kan dit wel hoor " .

Een speciaal woordje van dank aan mijn vrouwke en kinderen die dagen lang naast mijn bed/zetel gezeten hebben, mee hebben liggen wachten en tonnen geduld hebben gehad. Merci schatties!!

Wat kijk ik er naar uit om terug met mijn vrouwke de dansvloer onveilig te maken...

Never give up en fight4IT.